نخستین فعالیت ادبی جدی فهیمه رحیمی نوشتن قطعه‌ای ادبی با عنوان دلم برای پروانه می‌سوزد در ۹ سالگی بود و اولین کتاب خود را با عنوان بازگشت به خوشبختی در سال ۱۳۶۹ منتشر کرد.
فهیمه رحیمی نویسنده صاحب سبک در خلق داستان‌های عامه پسند در سال‌های دهه شصت و هفتاد ایران بود که با انتشار رمان «بازگشت به خوشبختى» در سال 1368 به شهرت رسید.
مرحومه رحیمى را مى‌توان به جرات صاحب سبک دانست چرا که اقبال بسیارى از رمان‌هایش، دیگران را واداشت از آثار او دنباله‌روى کنند.
اتوبوس، عشق و خرافات، کوچه باغ یادها، برجى در مه، خلوت شب‌هاى تنهایى، روزهاى سرد برفى، خیال تو، عالیه، رز کبود، شیدایى، بانوى جنگل، حرم دل، آریانا، پنجره، بازگشت به خوشبختى، تاوان عشق، پاییز را فراموش کن، ماندانا، زخم‌خوردگان تقدیر، هنگامه، ابلیس کوچک، اشک ستاره و… از جمله آثار فهیمه رحیمى هستند.
بسیاری از منتقدان ایرانی نوشته‌هاى فهیمه رحیمى را با آثار «دانیل استیل» برابر مى‌دانند اما او دوست داشت خودش باشد و برابری با دیگران را هیچ‌گاه مایه افتخار خود نمی‌دانست.
وی در یکی از آخرین گفتگوهای مطبوعاتی خود اظهار داشته بود عاشق نوشتن است و افزوده بود: «هر وقت پرنده کلمه دور سرم پرواز کند، مى‌دانم باید دست به قلم بنشینم و وارد دنیاى تازه‌اى شوم.»
او تجریه کار در زمینه خبرنگاری ورزشی و ادبیات کودکان را درکارنامه خود داشت. وی با داشتن ۷ کتاب در میان ۴۷ کتاب پرفروش پس از انقلاب، رکورددار است.
وی ۲۳ عنوان رمان نوشته و منتشر کرده‌است که بسیاری از آن‌ها به چاپ‌ها بالا (بالای ۱۰) رسیده‌اند. همچنین ۲۳ اثر برای کودکان نوشته که تا به حال برای چاپ آن‌ها اقدامی نشده است.
فهیمه رحیمی در ۱۷ سالگی ازدواج کرد و حاصل آن، یک پسر و یک دختر است.
فهیمه رحیمی، رمان نویس، خرداد سال 1392 در اثر بیماری سرطان درگذشت.